Goodbye Darfur...
Door: Rhonda
Blijf op de hoogte en volg Rhonda
19 Januari 2012 | Soedan, Khartoem
Het einde is in zicht in Darfur. Over een week hoop ik in Khartoum te zijn en dan is het echt afgelopen in Darfur. Dubbele gevoelens! Ik ben enorm trots op wat we heben kunnen doen in Darfur en het voelt als een voorrecht om daar onderdeel van te zijn. Het aantal levens dat gered zijn door het project dat Medair heeft gedaan zijn niet te tellen. Kinderen die de juiste behandeling van malaria en diarree kregen, vrouwen die kundige hulp kregen bij een bevalling van de vroedvrouwen die we opgeleid hebben en de ontelbare mensen die voor het eerst iets van gezondheidsvoorlichting hebben gekregen. Deze laatste weken heb ik zo ontezettend veel mensen op bezoek gehad die ons kwamen bedanken voor het werk dat we gedaan hebben. Mensen die aangeven dat ze weer hoop hebben om door te leven omdat er mensen zijn geweest die om hun gaven. Mensen die een stukje van hun waardigheid hebben terug gekregen omdat ze zich gerespecteerd voelden door de Medair staff. Ik kan alleen maar trots zijn op de vele nationale en internationale medewerkers die zichzelf hebben gegeven voor dit project.
De laatste keer schreef ik over de uitdaging om met de regering samen te werken. Inmiddels is de sfeer ten goede veranderd en krijgen we niets dan lof te horen van de verschillende instanties. Van de week kreeg ik een brief van HAC, het ministerie dat alle NGOs coordineert, waarin zij schreven: ‘We erkennen dat Medair staff met ons heeft gecoordineerd vanaf de eerste dag tot aan het einde. Ze respecteren de Soedanese cultuur en willen de Soedanese regelgeving volgen. Ze hebben mensen altijd met ontferming en waardigheid behandeld.’ En de meerderheid die dit leest heeft geen ervaring met een organisatie als HAC, maar geloof me, zo’n brief van erkenning en waardering is absoluut een wonder. En toch blijft het allemaal spannend. Een van de dingen waar we veel over overlegd hebben, is wat we moeten doen met alle bezittingen die we in tien jaar tijd hebben opgebouwd. In elk normaal functionerend land zou je ze verkopen of weg geven. Niet in Soedan. De regering moet bij elke beslisisng betrokken zijn en neemt het merendeel van de bezittingen over. Twee van onze landcruisers staan geparkeerd bij de VN vredesmacht omdat het te gevaarlijk is om ze te gebruiken. Maar die moeten we ook overdragen en van de week hadden we een discussie over de praktische details over hoe we dat het beste kunnen doen. HAC zei vervolgens ‘Rij die auto’s nergens naar toe. Ook al rij je er maar 100 meter mee, we weten zeker dat je dan overvallen wordt en de auto wordt meegenomen. Als regering zullen we dan Medair beschuldigen van een vooropgezet plan om de auto te overvallen en we je zult geen toestemming krijgen om het land uit te gaan.’ Tja wat doe je daar dan weer mee? Gelukkig hebben we een alternatief kunnen bedenken, maar het laat wel zien dat de regering ons in de gaten houdt!
Volgende week om deze tijd hoop ik inmiddels in Khartoum te zijn voor een paar dagen. Aan het eind van deze maand reis ik dan door naar Somaliland waar ik opnieuw met Medair zal gaan werken. Medair heeft daar een noodhulp programma opgezet om te reageren op de hongersnood en droogte die er heerst. Zo’n 300 000 mensen worden geholpen met gezondheidszorg en voedingsprogramma’s voor ondervoedde kinderen. Ik heb een hoop te leren rondom dit nieuwe programma, maar heb enorm veel zin om naar een nieuw land te gaan! Volgende keer meer details over Somaliland :)
De laatste keer schreef ik over de uitdaging om met de regering samen te werken. Inmiddels is de sfeer ten goede veranderd en krijgen we niets dan lof te horen van de verschillende instanties. Van de week kreeg ik een brief van HAC, het ministerie dat alle NGOs coordineert, waarin zij schreven: ‘We erkennen dat Medair staff met ons heeft gecoordineerd vanaf de eerste dag tot aan het einde. Ze respecteren de Soedanese cultuur en willen de Soedanese regelgeving volgen. Ze hebben mensen altijd met ontferming en waardigheid behandeld.’ En de meerderheid die dit leest heeft geen ervaring met een organisatie als HAC, maar geloof me, zo’n brief van erkenning en waardering is absoluut een wonder. En toch blijft het allemaal spannend. Een van de dingen waar we veel over overlegd hebben, is wat we moeten doen met alle bezittingen die we in tien jaar tijd hebben opgebouwd. In elk normaal functionerend land zou je ze verkopen of weg geven. Niet in Soedan. De regering moet bij elke beslisisng betrokken zijn en neemt het merendeel van de bezittingen over. Twee van onze landcruisers staan geparkeerd bij de VN vredesmacht omdat het te gevaarlijk is om ze te gebruiken. Maar die moeten we ook overdragen en van de week hadden we een discussie over de praktische details over hoe we dat het beste kunnen doen. HAC zei vervolgens ‘Rij die auto’s nergens naar toe. Ook al rij je er maar 100 meter mee, we weten zeker dat je dan overvallen wordt en de auto wordt meegenomen. Als regering zullen we dan Medair beschuldigen van een vooropgezet plan om de auto te overvallen en we je zult geen toestemming krijgen om het land uit te gaan.’ Tja wat doe je daar dan weer mee? Gelukkig hebben we een alternatief kunnen bedenken, maar het laat wel zien dat de regering ons in de gaten houdt!
Volgende week om deze tijd hoop ik inmiddels in Khartoum te zijn voor een paar dagen. Aan het eind van deze maand reis ik dan door naar Somaliland waar ik opnieuw met Medair zal gaan werken. Medair heeft daar een noodhulp programma opgezet om te reageren op de hongersnood en droogte die er heerst. Zo’n 300 000 mensen worden geholpen met gezondheidszorg en voedingsprogramma’s voor ondervoedde kinderen. Ik heb een hoop te leren rondom dit nieuwe programma, maar heb enorm veel zin om naar een nieuw land te gaan! Volgende keer meer details over Somaliland :)
-
19 Januari 2012 - 19:45
Esther:
Lieve Rhonda,
Ik wens je veel sterkte in deze laatste dagen en vooral veel wijsheid en creativiteit bij het afhandelen van alles! Heftig, zo'n afronding. Maar je schrijft het zelf ook: jullie hebben daar meer betekend dan je ooit zult weten en ook al gaan jullie, Vader blijft!
Liefs,
Esther -
19 Januari 2012 - 19:54
Deborah:
Ook alle boeken zijn al verbrand?
En heb je nog een gezellig slotfeest kunnen organiseren?
Heel veel succes met het komende project, in de voetsporen van Henrike.... -
19 Januari 2012 - 20:31
Trijnet:
Hoi Rhonda, ik heb veel respect voor wat je doet. Je kiest opnieuw voor de minderen in deze wereld om die te helpen. Je betekent veel voor de mensen daar. Ik lees je verhalen altijd graag. In gebed blijf ik aan je denken.
Liefs Trijnet -
19 Januari 2012 - 21:04
Jens:
Hey Rhonda, ik ben trots op je dat je het Darfur project zo goed hebt kunnen afronden. Succes met de switch naar de volgende uitdaging. Hartelijke groet uit Hoogeveen -
19 Januari 2012 - 21:33
Joke:
Geweldig om te lezen van jou door zetting. Kunde en vermogen. Met verwondering lees ik steeds je verhalen! Geweldig om op deze manier er voor de medemens te zijn.Wens je Gods nabijheid in de weg die je verder zal gaan…gr joke -
20 Januari 2012 - 09:24
Tante Enny:
Hé Rhonda, apart hoor, weer een bijzonder hoofdstuk afgesloten! We bidden je God's bescherming en zegen toe voor nu en voor het volgende project heel veel wijsheid en inzicht!
lieve groetjes van je familie in Oranjewoud. -
20 Januari 2012 - 10:40
Nicolette:
Lieve Rhonda,
Fijn, die erkenning voor jullie werk. Dan heeft het niet alleen voor de direct betroffenen iets goeds betekend maar is ook voor de beleidsmakers en machthebbers een voorbeeld geweest.
Lijkt me moeilijk om het los te laten.
En dan weer scherp nadenken over je 'nalatenschap'.
Heel veel goeds in Somaliland; dat land zal door jouw berichten voor mij ook weer meer 'kleur' krijgen.
Liefs!
Nicolette -
20 Januari 2012 - 18:55
Dorien:
Hoi Rhonda,
Ik volg je nog steeds en zal dat ook blijven doen in somaliland! Wat heb jij al een boel beleeft en mee gemaakt zeg! Diep respect voor jou!
Ik hoop dat alles goed met je is. En dat je net zoveel plezier in je werk zal hebben in je volgende avontuur!
Heel veel liefs en groeten Je oud Collega Neurologie -
26 Januari 2012 - 14:40
Petra:
Hey Rhonda,
Wat fijn-die brief van HAC. Erg bijzonder. kBen trots op je!
Sterkte met de stap om echt uit Darfur weg te gaan...het zal wel raar zijn!
We denken aan je,
lieve groet, Petra
-
27 Januari 2012 - 13:27
Joke Haaijer:
Hey Rhonda,
Heel veel sterkte met de laatste loodjes. Wat hebben jullie veel werk verzet! Ik ben super trots op jou!
We bidden voor jou en de andere teamleden.
Hug
Joke -
30 Januari 2012 - 09:26
Johan - Ede:
Spannend die laatste loodjes. Veel wijsheid daarin. Nu al benieuwd naar de verhalen van Somaliland.
Groet,
Johan <> -
03 Maart 2013 - 00:50
Kamil:
ik was ook een keer somaliland geweest daar is echt heel erg veillig en vrede heb daar zelf auto gereden de stad van berbera naar hoofdstad van somaliland hargeisa -
03 Maart 2013 - 00:50
Kamil:
ik was ook een keer somaliland geweest daar is echt heel erg veillig en vrede heb daar zelf auto gereden de stad van berbera naar hoofdstad van somaliland hargeisa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
