Eid

Het is woensdagmiddag en het einde van Ramadan is in zicht. Niemand weet echter wanneer het einde precies is. Dat is namelijk afhankelijk van de maan. Als de maan gespot wordt, betekent dat het einde aan een maand van vasten. De grote vraag is of de maan vanavond te voorschijn komt of dat het pas morgen gebeurt. Met de huidige techniek zouden we toch in staat moeten zijn om dit allemaal wat beter te voorspellen, maar dat is blijkbaar niet het geval. Minimaal twee mensen moeten de maan hebben gezien voordat het einde van Ramadan verklaard kan worden. De hele dag is het onrustig op kantoor, want is morgen nou een werkdag of is het het begin van Eid, het feest dat aan het einde van de vastenperiode gevierd wordt?
Ramadan is altijd een intensieve maand. Mensen eten en drinken niet tussen zonsopgang en zonsondergang, gebruiken de nachten om vooral te eten en zijn overdag niet de vrolijkste mensen. De werkdagen zijn altijd een uur korter, zodat mensen toch nog ergens kunnen slapen en de vrouwen vooral genoeg tijd hebben om de maaltijd voor te bereiden! Ondanks de intensiviteit van de maand, is het ook een speciale maand. Een aantal keren heb ik de gelegenheid gehad om samen met nationale staff de 'vasten tijd te breken' aan het eind van de dag. Samen de maaltijd gebruiken is enorm belangrijk in deze periode, al was het soms een beetje lastig combineren met de avondklok die we hebben. Zo vergeet ik niet snel de dag dat we gegeten hadden bij Asem en snel terug reden naar huis om op tijd thuis te zijn. We namen een kortere weg en reden midden door de markt in Geneina. Er was verder geen verkeer op de weg en dat had een waarschuwing moeten zijn...Opeens horen we een hoop geschreeuw en zien we een man met een geweer in de aanslag op ons afrennen. Op dat moment moet je snel beslissen of je daadwerkelijk stopt of dat je hard probeert weg te rijden. Ik besluit om te stoppen en zie vervolgens dat dit een politieman is (niet dat je die altijd kunt vertrouwen...). Ik groet hem (en probeer kalm te klinken...) en zodra hij ziet dat we allemaal blanken zijn, mogen we doorrijden. De volgende dag kom ik erachter dat de markt verboden terrein is na zonsondergang...

Helaas zien we de maan niet op woensdagavond en wordt er donderdag dus gewoon gewerkt (een beetje flexibel zijn is hier wel nodig!). Donderdagavond komt de maan wel tevoorschijn en dat wordt gevierd met vooral een heleboel geweerschoten. Hoewel ik weet dat dit 'feestelijke' schoten zijn, besluiten we toch maar om met z'n allen naar binnen te gaan. Kogels die omhoog gaan, komen ook weer naar beneden en het zou niet de eerste keer zijn dat iemand gewond raakt door schoten die in de lucht afgevuurd worden.

Eid duurt drie dagen en op zaterdag maken we van de gelegenheid gebruik om nationale staff te bezoeken in hun huizen. Dat wordt enorm gewaardeerd en het is bijzonder om mensen zo een klein beetje beter te leren kennen. Zo gaan we op bezoek bij Fariz, waar de buurvrouw ook is. Haar kindje is ziek en ziet er ernstig ondervoed uit. We raden haar ana om naar het ziekenhuis te gaan voor behandeling. Of Magda die een zoontje heeft met een enorme tumor in zijn buik. In Nederland zouden we daar waarschijnlijk wel behandeling voor kunnen even, maar dat is niet beschikbaar in Darfur. En Adam, die vertelt trots dat zijn dochter rechten studeert. En Fatna die trots laat zien hoe ze een kleine tuin heeft aangelegd bij haar huis. Het is heerlijk om mensen even buiten werk te zien. Tijdens Eid is het de gewoonte om zoveel mogelijk huizen te bezoeken en Amin leidt ons voortreffelijk rond in Geneina. Veel huizen zijn we maar kort, we krijgen een koekje aangeboden, een glas water en we gaan weer verder. Ik ben de tel kwijt geraakt, maar in een paar uur tijd bezoeken we meer dan 20 mensen. Dat is nog maar een fractie van de totale staff, maar er wordt nog dagenlang over gesproken op kantoor. De khawaja's (blanken) zijn op bezoek geweest...Ik voel me klein worden en ben dankbaar dat ik mag samen werken met zulke fantastische mensen!