Woestijn

Het is zes uur ‘s morgens, het eerste zonlicht schijnt in mijn gezicht en ik besef me dat ik voor het eerst sinds maanden geen oproep tot gebed heb gehoord om vijf uur vanmorgen. Hoe dat kan? Ik ben in de woestijn, ver verwijderd van elke vorm van beschaving, electriciteit en moskeen. Gisteren hebben we Khartoum verlaten en zijn zo’n 300 kilometer naar het noorden gereisd. Voor het eerst voel ik me een toerist in Soedan! Ergens halverwege hebben we een boottocht op de Nijl gemaakt en laat in de middag zijn we aangekomen bij de piramides. De piramides zijn een overblijfsel van het Meroitic Koninkrijk (zo’n 300 jaar voor Christus) en zijn een indrukwekkend staaltje werk! Hoewel de pirmaides lang niet zo groot zijn als de piramides in Egypte, heerst er hier nog een serene rust. Er is wel wat toerisme, maar aangezien je ongeveer 12 politie check points door moet voordat je er bent, is het er heerlijk rustig. We zijn hier samen met alle internationale staff die in Soedan werkt en genieten van elkaar, van een andere kant van Soedan en van de schoonheid van de schepping!
Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, rijden we een stukje verder de woestijn in waar we een kamp opzetten voor de nacht. Een kampvuur wordt aangelegd, de gitaar komt te voorschijn en op verschillende plekken worden spelletjes gespeeld. Het is een van die momenten die mij doen beseffen hoe goed het leven is. Veel meer dan een plastic mat om op te slapen hebben we niet, maar veel meer heb je ook niet nodig. Een prachtige sterren hemel laat zich zien en ik (en met mij het hele team uit Darfur!) geniet van de vrijheid. Voor het eerst sinds maanden hebben we geen vier muren om ons heen, zijn we ‘buiten’ na zonsondergang en hoef ik geen drie deuren op slot te doen voordat ik naar bed kan.

Vandaag gaan we nog oude tempel resten bezoeken in Naqa. De tempel is gebouwd aan het begin van onze jaartelling en ik vraag me af hoe hij ooit op die plaats terecht is gekomen. We zijn relatief ver van de Nijl verwijderd, en het enige wat we om ons heen zien is zand. Vandaag is een behoorlijk koele dag met zo’n 35 graden, maar als ik even heb rond gelopen, loopt het zweet al in straaltjes langs mijn rug. Ik denk aan de Israelieten die 40 jaar in de woestijn hebben rond gezworven en begrijp een beetje beter dat ze af en toe begonnen te klagen!
We lunchen ergens onder een boom in een beetje schaduw en klimmen bezweet de auto’s weer in. Het is nog minstens drie uur terug rijden naar Khartoum en we willen graag voor het donker terug zijn. Straatverlichting is een zeldzaamheid en de wegen zitten vol gaten. Gelukkig verlooopt de terug weg zonder problemen en komen we aan het eind van de middag weer in Khartoum aan. Moe, maar zeker voldaan, pakken we de auto’s uit en zoeken zo snel mogelijk een douche op!

Over een paar weken komt mijn volgende vakantie er aan. Ik hoop met Kerst een week in Nederlad te zijn en een te genieten van de kou in NL :)