Op bezoek bij Rhonda

Zaterdagmiddag, de zon schijnt, het is een aangename 35 graden en ik ben onderweg naar Ibrahim. Ibrahim werkt als bewaker bij ons en kwam twee maanden trots vertellen dat hij een dochter had gekregen. Zijn eerste meisje in vele jaren vertelt hij mij en nog trotser vertelt hij dat hij zijn dochter Rhonda genoemd heeft. Dat had hij al veel eerder willen doen, maar sinds dat voornemen heeft hij alleen maar zonen gekregen. Ja, meervoud, want met drie vrouwen heeft hij inmiddels zo’n 20 kinderen….
Na zo’n 20 minuten rijden, komen we bij Ibrahim’s huis aan. Met open armen komt hij naar buiten en verwelkomt hij ons. Ibrahim draagt een traditionele jelibia, een lang wit gewaad. We gaan op de grond zitten, onder een boom. Wel lekker een beetje schaduw! Ibrahim’s vrouw komt al snel aanlopen met een kan limonade. Ze schenkt mijn glas vol, en dit zijn altijd momenten dat ik een schiet gebedje op zeg. Het water is niet altijd even schoon en nu zie ik ook nog iets ondefinieerbaars in mijn limonade rond drijven. Mijn tactiek is om het maar snel achter over te slaan, dan ben ik maar van af. Maar zodra ik mijn glas leeg heb, wordt het weer volgeschonken…. Hmm, verkeerde taktiek vandaag!
Na de limonade volgt mierzoete thee met water meloen. Rhonda is inmiddels ook wakker en er moeten natuurlijk foto’s gemaakt worden. Voor de andere kinderen haal ik wat balonnen tevoorschijn, terwijl Ibrahim foto’s tevoorschijn haalt van vorige bezoeken. We praten met handen en voeten, mijn gebrekkige Arabisch en Ibrahim’s gebroken Engels. En zo komen we erachter dat ook Ibrahim uit zijn oorspronkelijke dorp gevlucht is, al zijn vee gestolen is en er verschillende familie leden door de jaren heen vermoord zijn. Ibrahim vertelt over zijn zoon die zijn been brak en bij gebrek aan medische zorg rond is blijven lopen met een gebroken been en nu mank loopt. En hij vertelt trots hoe bijna al zijn kinderen naar school gaan, een voorrecht dat hij nooit heeft gehad.

Na nog een ronde thee, dit keer met donuts, gaan we op weg terug naar Geneina. Ibrahim woont net buiten de stad en hij biedt aan om met ons mee terug te reizen naar Geneina. Het is altijd fijn om een lokaal iemand bij je te hebben als je reist, dus we nemen dit aanbod met beide handen aan. De weg is erg zanderig en voor we het weten komen we met de auto vast te zitten in het mulle zand. Ineens valt me op hoe verlaten de weg is en ik weet niet zo goed hoe ik uit zou moeten leggen waar we preceis zijn, mochten we hulp nodig hebben. Hmm… We hebben altijd een schop in de auto liggen en Ibrahim begint fanatiek zand weg te scheppen. Het is heet, we staan in de brandende zon en er is het telefoon netwerk doet het hier niet. We hebben nog een radio (soort van walkie talkie) bij ons en daarmee kunnen we in elk geval contact maken met het team dat nog in Geneina is. Na heel wat geduw, getrek, vooruit, achteruit en weer terug, komen we na een half uur eindelijk los uit het zand. Het zweet loopt in straaltjes over mijn rug en het enige wat ik nu nog wil is een verfissende douche en een koud biertje. Het eerste zal nog even moeten wachten totdat we thuis zijn, het tweede zal moeten wachten tot de volgende keer dat ik het land verlaat. Alcohol blijft taboe (en strafbaar) in dit streng Islamitische gebied.

Aangekomen in Geneina gaan we nog even langs bij Umal. Haar oom is een paar dagen geleden overleden na een lang ziekbed en we gaan bij haar langs om te condoleren. Samen met Rahel, een Duitste collega, en vier Soedanese vrouwen belanden we in dezelfde kamer. Het Engels van deze vrouwen is beter dan dat van Ibrahim en we krijgen een geanimeerd gesprek over vrouwen rechten. Fatna vertelt over hoe vrouwen in het algemeen behandeld worden in Soedan en hoe ondergewaardeed ze zijn. Na een dag werken op kantoor worden ze geacht alle huishoudelijke taken uit te voeren (zonder stromend water, electriciteit etc!). En hoe mannen niet zo gesteld zijn op vrouwen met een opleiding. Als we ze vertellen dat vrouwen rechten ook nog hot topic zijn in Europa, kijken ze ons wel verbaasd aan. Hoewel de verschillen tussen Soedan and Nederland soms levensgroot lijken, zijn er ook momenten dat die verschillen heel erg mee blijken te vallen!