Geneina

De eerste twee weken in Soedan zitten er op!
Vorige keer schreef ik over mijn reisvisum en de vraag of dit allemaal rond zou komen. Dat is gelukkig goed gegaan en afgelopen zondag ben ik naar Darfur gevlogen. Het vliegveld in Geneina, de hoofdstad van west Darfur, is weinig veranderd. Er ligt nog steeds geen asfalt op de landingsbaan en de geiten moeten nog steeds worden weg gejaagd als er een vliegtuig aankomt. En er liggen nog steeds een aantal gecraste vliegtuigen – dat geeft niet echt vertrouwen in de landingskunsten van piloten en/ of de staat van de landingsbaan!
Vanaf het vliegveld is het zo’n 15 minuten rijden naar het kantoor. En vergeleken met een aantal jaren geleden is er behoorljk wat veranderd! Er ligt zowaar een heuse asfaltweg en het verkeer is enorm toegenomen. Tot 2005 waren het voornamelijk VN en hulpverleningsorganisaties (NGOs) die auto’s hadden. Toen kwam de eerste ‘ prive’ auto – nu zijn dat er honderden. Tussen de auto’s lopen nog steeds kamelen, geiten, paarden en vooral veel ezels. De hitte, de geur en de bedrijfigheid komen mij wel bekend voor en het voelt alsof ik hier gisteren ben weg gegaan.
Op kantoor aangekomen word ik enthousiast ontvangen door de nationale staff. Met velen heb ik in 2005 en 2006 samen gewerkt en het is een warm welkom! In mijn beste Arabisch vraag ik hoe het met de familie is, hoe het in Geneina is en hoor ik terug dat ze blij zijn dat ik terug ben. Ik doe hard mijn best om alle namen te herinneren, maar daar heb ik wat langer voor nodig! Er werken zo’n 130 mensen vanuit het kantoor in Geneina en daarnaast hebben we nog zo’n 300 mensen in de verschillende dorpen werken en nog eens 1500 vrijwilligers. Misschien moet ik niet eens proberen om alle namen te leren!

Afgelopen week is een week van introductie geweest. Mark, degene van wie ik de baan overneem als project leider, vertrekt volgende week, dus ik probeer zoveel mogelijk informatie uit hem te krijgen. Het project is gegroeid in de afgelopen jaren. Momenteel bieden we (basis) gezondheidszorg aan zo’n 330 000 mensen en schoon drink water en latrines aan 280 000 mensen. Die mensen zijn zowel vluchtelingen vanuit Darfur, vluchtelingen vanuit Tsjaad en de ‘gewone’ mensen in de bestaande dorpen. Daarnaast speelt Medair een belangrijke rol in de coorindatie van alle hulpverleningsorganisaties in West Darfur. Naast dat ik de ins en outs van het project probeer te ontdekken, probeer ik ook kennis te maken met andere organisaties, de verschillende VN groepen en de verschillende regereings beambten. Een heel rijtje en ik denk dat ik wel even nodig heb om alles op een rijtje te hebben!

Qua veiligheid is het momenteel aardig rustig. Of misschien beter gezegd – we hebben zoveel maatregelen genomen om risico’s te verminderen, dat het aardig veilig voelt. Veel maatregelen ken ik nog van voorgaande bezoeken: altijd laten weten waar je bent, altijd een telefoon en radio (walkie talkie) bij je hebben, als je later terug komt dan gepland, dit laten weten etc. Andere maatregelen zijn nieuw. Afgelopen jaar zijn er veel huizen en kantoren van hulpverleningsorganisaties overvallen en dus hebben we de veiligheid van het huis vergroot. De muren zijn hoger, deuren hebben een dubbel slot, nooit dezelfde weg naar huis rijden en niet alleen in een auto rijden of alleen over straat lopen. Het lijkt misschien strikt, maar al die maatregelen samen geven toch ook wel een veilig idee. We weten in elk geval dat wij er vanuit onze kant alles aan doen om de risico’s zo klein mogelijk te houden.