Zon, zee en strand....

Eén van de vele voordelen van wonen en werken in Afrika, is dat je dichtbij sommige van de mooiste plekjes ter wereld bent. Afgelopen week ben ik in Mombasa, aan de kust van Kenia, geweest voor een paar dagen zon, zee en strand. Zee en strand zijn volop aanwezig, maar de zon laat maar weining van zich zien. Het regent aan eén stuk door en het voelt bijna als Nederland. Met als belangrijk verschil dat het nog steeds zo’n 25 graden is en ik onder de palmbomen doorloop.
Ondanks de regen besluit ik het er toch op te wagen om te duiken en de prachtige koraal riffen te gaan verkennen. Als we door het water naar de boot toe waden, laat de zon zich zelfs even zien. Tegen de tijd dat we uitvaren, heeft de zon er echter alweer genoeg van en komt de regen weer met bakken tegelijk uit de hemel vallen. Ik krijg het zowaar koud – een rare gewaarwording na weken van hitte! Maar eenmaal zover gekomen, geef ik ook niet zomaar weer op. Bovendien verzekert m’n duikmaatje dat het water warm genoeg is. Ik duik dan ook maar vol goede moed het water en en ben inderdaad verbaasd over de aangename temperatuur van het water. We gaan een paar meter naar beneden en ik verbaas me weer eens over de wondere onderwater wereld. Prachtig koraal, de meest kleurrijke vissen die letterlijk voor mijn neus langs zwemmen en een duikmaatje die werkelijk elk detail ziet, maken dit weer eens tot een van die geweldige ervaringen die eigenlijk niet te beschrijven zijn.

De volgende dag maak ik een bruiloft mee van een oud collega en goede vriend vanuit Darfur. Hij is Nederlands, zij is Keniaans en dus belooft het een intressante bruiloft te worden. In het hotel waar ik verblijf, hoor ik steeds meer Nederlands om me heen – een goede manier om mijn Nederlands weer eens wat op te vijzelen (wat merk ik, nu ik deze email schrijf, niet helemaal gelukt is….) In het hotel wordt hard gewerkt om alle versieringen in orde te krijgen. Zo zie ik ineens een jongen hoog in een palmboom zitten en hij kapt bladeren af. Hij zit zeker een meter of acht boven de grond en wie eerder palmbomen heeft gezien weet dat er nou niet bepaald veel houvast aan de stam zit. Het doet me weer eens beseffen hoe sterk de gemiddelde Afrikaan is – en ook vooral hoe ik dat niet ben…. De bladeren worde gebruikt om bogen mee te maken en ik zie ze dan ook later terug op de plaats van de bruiloft.
Om de een of andere reden is het weer vandaag prachtig en kan de bruiloft buiten worden gevierd, plambomen en zee op de achtergrond. Na alle speeches op de receptie, heb ik de gelegenheid om wat andere gasten te leren kennen. Van de pakweg 20 Nederlanders die op de bruiloft aanwezig zijn, blijkt naast een dominee uit Hoogeveen, nog eens drie mensen aanwezig te zijn met wie ik op het, toen nog geheten Menso Alting College, gezeten heb. Met eén van hen heb ik zelfs in hetzelfde jaar gezeten en na een poosje komen we erachter dat we samen gymlessen gehad hebben. Tja, heb ik soms het gevoel dat de wereld enorm groot en onbegrijpbaar is, nu wordt de wereld wel ineens erg klein!

Met het einde van de bruiloft, komt ook mijn vakantie ten einde. Vanavond vlieg ik weer terug naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia en morgen begint het werk weer.
Ik kan wel zeggen dat ik me weer eens bevoorrecht voel dat ik hier ben, geweldig werk heb en kan genieten van de vele mooie plekken die Afrika rijk is!