Woestijn
Door: Rhonda
Blijf op de hoogte en volg Rhonda
20 November 2010 | Soedan, Khartoem
Het is zes uur ‘s morgens, het eerste zonlicht schijnt in mijn gezicht en ik besef me dat ik voor het eerst sinds maanden geen oproep tot gebed heb gehoord om vijf uur vanmorgen. Hoe dat kan? Ik ben in de woestijn, ver verwijderd van elke vorm van beschaving, electriciteit en moskeen. Gisteren hebben we Khartoum verlaten en zijn zo’n 300 kilometer naar het noorden gereisd. Voor het eerst voel ik me een toerist in Soedan! Ergens halverwege hebben we een boottocht op de Nijl gemaakt en laat in de middag zijn we aangekomen bij de piramides. De piramides zijn een overblijfsel van het Meroitic Koninkrijk (zo’n 300 jaar voor Christus) en zijn een indrukwekkend staaltje werk! Hoewel de pirmaides lang niet zo groot zijn als de piramides in Egypte, heerst er hier nog een serene rust. Er is wel wat toerisme, maar aangezien je ongeveer 12 politie check points door moet voordat je er bent, is het er heerlijk rustig. We zijn hier samen met alle internationale staff die in Soedan werkt en genieten van elkaar, van een andere kant van Soedan en van de schoonheid van de schepping!
Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, rijden we een stukje verder de woestijn in waar we een kamp opzetten voor de nacht. Een kampvuur wordt aangelegd, de gitaar komt te voorschijn en op verschillende plekken worden spelletjes gespeeld. Het is een van die momenten die mij doen beseffen hoe goed het leven is. Veel meer dan een plastic mat om op te slapen hebben we niet, maar veel meer heb je ook niet nodig. Een prachtige sterren hemel laat zich zien en ik (en met mij het hele team uit Darfur!) geniet van de vrijheid. Voor het eerst sinds maanden hebben we geen vier muren om ons heen, zijn we ‘buiten’ na zonsondergang en hoef ik geen drie deuren op slot te doen voordat ik naar bed kan.
Vandaag gaan we nog oude tempel resten bezoeken in Naqa. De tempel is gebouwd aan het begin van onze jaartelling en ik vraag me af hoe hij ooit op die plaats terecht is gekomen. We zijn relatief ver van de Nijl verwijderd, en het enige wat we om ons heen zien is zand. Vandaag is een behoorlijk koele dag met zo’n 35 graden, maar als ik even heb rond gelopen, loopt het zweet al in straaltjes langs mijn rug. Ik denk aan de Israelieten die 40 jaar in de woestijn hebben rond gezworven en begrijp een beetje beter dat ze af en toe begonnen te klagen!
We lunchen ergens onder een boom in een beetje schaduw en klimmen bezweet de auto’s weer in. Het is nog minstens drie uur terug rijden naar Khartoum en we willen graag voor het donker terug zijn. Straatverlichting is een zeldzaamheid en de wegen zitten vol gaten. Gelukkig verlooopt de terug weg zonder problemen en komen we aan het eind van de middag weer in Khartoum aan. Moe, maar zeker voldaan, pakken we de auto’s uit en zoeken zo snel mogelijk een douche op!
Over een paar weken komt mijn volgende vakantie er aan. Ik hoop met Kerst een week in Nederlad te zijn en een te genieten van de kou in NL :)
Na de nodige foto’s gemaakt te hebben, rijden we een stukje verder de woestijn in waar we een kamp opzetten voor de nacht. Een kampvuur wordt aangelegd, de gitaar komt te voorschijn en op verschillende plekken worden spelletjes gespeeld. Het is een van die momenten die mij doen beseffen hoe goed het leven is. Veel meer dan een plastic mat om op te slapen hebben we niet, maar veel meer heb je ook niet nodig. Een prachtige sterren hemel laat zich zien en ik (en met mij het hele team uit Darfur!) geniet van de vrijheid. Voor het eerst sinds maanden hebben we geen vier muren om ons heen, zijn we ‘buiten’ na zonsondergang en hoef ik geen drie deuren op slot te doen voordat ik naar bed kan.
Vandaag gaan we nog oude tempel resten bezoeken in Naqa. De tempel is gebouwd aan het begin van onze jaartelling en ik vraag me af hoe hij ooit op die plaats terecht is gekomen. We zijn relatief ver van de Nijl verwijderd, en het enige wat we om ons heen zien is zand. Vandaag is een behoorlijk koele dag met zo’n 35 graden, maar als ik even heb rond gelopen, loopt het zweet al in straaltjes langs mijn rug. Ik denk aan de Israelieten die 40 jaar in de woestijn hebben rond gezworven en begrijp een beetje beter dat ze af en toe begonnen te klagen!
We lunchen ergens onder een boom in een beetje schaduw en klimmen bezweet de auto’s weer in. Het is nog minstens drie uur terug rijden naar Khartoum en we willen graag voor het donker terug zijn. Straatverlichting is een zeldzaamheid en de wegen zitten vol gaten. Gelukkig verlooopt de terug weg zonder problemen en komen we aan het eind van de middag weer in Khartoum aan. Moe, maar zeker voldaan, pakken we de auto’s uit en zoeken zo snel mogelijk een douche op!
Over een paar weken komt mijn volgende vakantie er aan. Ik hoop met Kerst een week in Nederlad te zijn en een te genieten van de kou in NL :)
-
20 November 2010 - 13:39
Henk:
Jerusalem moet inderdaad een paradijs zijn geweest voor de Joden na hun tocht door de woestijn. Ik heb net een weekje verlof achter de rug (offerfeest) in NL. Fietsen en kanoen langs en op de Ijssel, Nederland is toch ook prachtig. Vandag weer het vliegtuig terug naar de holy mess, ik bedoel holy city. Rond kerst ook weer even in NL: cappuchino bij Wientjes wanneer je op doorreis bent van / naar het Noorden?
Succes de laatste maand voor je verlof, take care. -
20 November 2010 - 13:58
Sandra:
Dat moet indrukwekkend zijn geweest! Ben benieuwd naar de foto's!! En ik zie uit naar de dat weekje dat je in Nederland bent ;-)
-
20 November 2010 - 17:50
Nicolette Silvis:
Hoi Rhonda, wat mooi....
Je voelt de rust en hoort de stilte in je beschrijving.
Je bent die nacht niet tussen vier muren en hoeft geen drie deuren op slot te doen, maar, ehhh, staat er wel om beurten iemand op wacht? Jullie zijn toch prachtige prooien voor schorpioenen en piraten? zeker met zo'n indrukwekkend wagenpark!
Die momenten dat je diep beseft hoe goed het leven is, wat zijn die nodig!
Liefs, Nicolette -
21 November 2010 - 18:00
Esther:
Lieve Rhonda, wat heerlijk even, om zo met elkaar te genieten! Je beschrijft het zo mooi, ik kon me er helemaal een voorstelling van maken. Ik zie uit naar je komst. Lekker ergens appelgebak met warme choco (en slagroom!)? En een wandeling door de kou. Lieve groetjes, Esther -
21 November 2010 - 18:08
Deborah Warta:
Hey Rhon,
Terwijl ik hier soms geniet van een lekkere warme chocomelk met slagroom in Corazon zit jij daar peentjes te zweten en onder de sterrenhemel je te verwonderen hoe groots het allemaal gemaakt is. De culuren van eeuwen terug. Hoe hebben mensen hier kunnen overleven. En toch overleven ze. Mensen zijn soms kwetsbaar, maar soms ook heel sterk. En jij bent daar een voorbeeld van.
IK denk aan je. Succes met de komende werkzaamheden!!
Liefs, Deborah
ps; en als je terug bent gaan wij weer even aan de choco bij corazon..... -
30 November 2010 - 20:32
Els Timmerarends :
heb net een laatste stuk gelezen, ben nog erg bezig met al je verhalen op nieuw te gaan zien.
daar schrijf ik nog weer eens over.
voor nu alle goeds, je kunt er straks hier van genieten gaan.
liefs, els
-
14 December 2010 - 11:11
Kees Steenbeek:
Hoi Rhonda,
Zomaar even een berichtje.
Jouw "waarbenjijnu" site heb ik nog steeds bewaard en zo nu en dan volg ik jouw belevenissen.
Geniet van je weekje verlof.
Het ga je goed.
groetjes
Kees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
