Terug in veilig Soedan...
Door: Rhonda
Blijf op de hoogte en volg Rhonda
15 Januari 2008 | Soedan, Juba
Wie had nou nog eens kunnen bedenken dat Soedan veiliger zou zijn dan Kenia? Ja en toch is het zo, tenminste in het gedeelte waar ik momenteel zit in Soedan. De VN deelt gebieden altijd in in zogenaamde veiligheids niveaus, met 1 als laagste en 5 als hoogste. Nairobi is altijd niveau 1 geweest, maar vorige week is het verhoogd naar niveau 2. Juba daar in tegen is niveau 1 momenteel. Al zijn deze niveaus lichtelijk politiek geladen, het geeft wel een indicatie! Kenia is nog steeds onrustig, meer dan 600 mensen zijn om het leven gekomen en een kwart miljoen mensen zijn op de vlucht geslagen.
Vandaag is het kabinet begonnen en voor morgen staan er weer demonstraties gepland. Laten we er maar het beste van hopen!
Inmiddels werk ik meer dan drie jaar in Soedan en wonder boven wonder ben ik nog nooit ziek geweest. Ja en nu moest het er toch eens van komen om een Afrikaans ziekenhuis als patient van binnen te zien! In een poging om mijn brood in de toaster te redden, rende ik naar de keuken en gleed ik uit. Dan is een betonnen vloer hard! Aangezien ik de volgende dag mn arm amper kon bewegen, toch maar even naar het ziekenhuis geweest en foto’s laten maken. Gelukkig niets gebroken en een week met mn arm in een mitella gezeten. Werkelijk, typen met alleen mijn linker hand gaat toch niet zo snel! En wat is het fijn om dan wat teamgenoten te hebben die koken, een kopje thee maken en mn tas willen dragen :)
Inmiddels gaat het weer beter en vrijdag heb ik het OK gekregen om weer terug te gaan naar Soedan. Ik doe het rustig aan en probeer handen schudden te voorkomen (best ingewikkeld in een cultuur waar je bij elke ontmoeting elkaar uitgebreid de handen schud!).
Vandaag is het kabinet begonnen en voor morgen staan er weer demonstraties gepland. Laten we er maar het beste van hopen!
Inmiddels werk ik meer dan drie jaar in Soedan en wonder boven wonder ben ik nog nooit ziek geweest. Ja en nu moest het er toch eens van komen om een Afrikaans ziekenhuis als patient van binnen te zien! In een poging om mijn brood in de toaster te redden, rende ik naar de keuken en gleed ik uit. Dan is een betonnen vloer hard! Aangezien ik de volgende dag mn arm amper kon bewegen, toch maar even naar het ziekenhuis geweest en foto’s laten maken. Gelukkig niets gebroken en een week met mn arm in een mitella gezeten. Werkelijk, typen met alleen mijn linker hand gaat toch niet zo snel! En wat is het fijn om dan wat teamgenoten te hebben die koken, een kopje thee maken en mn tas willen dragen :)
Inmiddels gaat het weer beter en vrijdag heb ik het OK gekregen om weer terug te gaan naar Soedan. Ik doe het rustig aan en probeer handen schudden te voorkomen (best ingewikkeld in een cultuur waar je bij elke ontmoeting elkaar uitgebreid de handen schud!).
-
15 Januari 2008 - 19:01
Nicolette Silvis:
Lieve Rhonda,
Dus, nu ken je het ziekenhuis ook als patient! Je bent al jaren zo nu en dan in bloedstollende situaties, we houden hier onze adem in, en nu bij het 'redden' van een boterham kom je ten val!
Sterkte,schaf die mitella maar niet te gauw af, misschien scheelt het wat bij het handen schudden!
groetjes,
Nicolette -
19 Januari 2008 - 12:40
Maria Burger:
Lieve Rhonda,
Laat je hart en je wezen,
gecentreerd in "Hem",
Dan zal je verdere leven
in Zijn Wonden van Genezing,
onaantastbaar zijn.
En alleen te zien,
voor wie dit ook wil beleven
in wat "Hij ons heeft te geven".
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
