Layla Mohammed

Het is al weer lang geleden dat ik wat van mij heb laten horen. Dat betekent niet dat er niets gebeurd is, juist het tegen overgestelde! Inmiddels ben ik een maand of zes alweer in Somaliland en de tijd vliegt. Ik begin een kein beetje meer van de cultuur, het land en het programma te begrijpen, al moet ik zeggen dat mijn Somali woordenschat nog steeds beperkt is tot goedemorgen en bedankt... Gelukkig spreken de meeste mensen ook wat Arabisch en daar kan ik iets beter mee uit de voeten!

Ruim een jaar geleden verklaarde de VN dat er een hongersnood in Somalie was. Ook gebieden in Somaliland kenden erge droogte en veel ondervoeding. Op www.medair.nl kun je een verslag lezen over een ‘jaar na dato’. Als Medair hebben we afgelopen jaar keihard gewerkt om levens te redden, levens die kostbaar zijn en waarin we een verschil mogen maken. En hoewel mijn baan erg ver verwijderd is van de dorpen waar we de projecten uitvoeren, wordt ik nog altijd het meest geraakt door de individuele verhalen.

Layla Mohammed Ali is 23 jaar en woonde in Mogadishu met haar man en zes kinderen. Als ze haar leven in Mogadishu beschrijft, zegt ze ‘Angst was mijn gootste vriend, er waren elke dag bommen die mijn vrienden en familie vermoorden. Op een nacht landde er een bom in mijn huis. We hadden onze kinderen al op verschillende plaatsten onder gebracht. We verwachtten dat een van de kinderen zou overlijden, maar hoopten dat de anderen zouden overleven. Laya raakte gewond aan haar been tijdens het bombardement, maar vluchtte naar Somaliland. Haar man bleef achter en probeert geld te verdienen.
Layla kwam terecht in een van de ontheemden kampen in Burao. Haar tweeling was erg ziek en ondervoedt. Medair heeft een voedingsprogramma in verschillende kampen in Burao en ondersteunt ook een aantal klinieken. De tweeling kreeg voeding van het voedsel programma en knapten gelukkig snel op. Layla hoopt dat ze op een dag terug kan keren naar Mogadishu en haar man weer kan ontmoeten.

Helaas loopt het niet altijd goed af. Soms worden kinderen erg laat naar het voedings programma gebracht en soms komt de moeder niet opdagen op de vervolg afspraken. Soms zijn de kinderen zo ziek dat ze opgenomen moeten worden in het zogenaamde stabilisatie centrum. Dit is een afdeling in het ziekenhuis in Burao waar zo’n 20 kinderen opgenomen kunnen worden. Medair werkt samen met het ministerie van volksgezondheid om deze kinderen de juiste hulp te geven. Helaas moeten we regelmatig toe geven aan onze beperkingen. We hebben geen Intensive Care faciliteiten en het is confronterend om te realiseren dat deze kinderen in Nederland zouden overleven en helaas hier overlijden.

Ondanks dat er dit jaar meer regen is gevallen dan vorig jaar, zijn in sommige gebieden nog steeds 1 op de 4 kinderen ondervoed. In de komende weken zullen met de verschillende ministeries en VN organisaties overleggen of Medair wat kan betekenen en of we hulp kunnen bieden.