De eerste dagen

Zo de eerste dagen zitten er op. Ik heb mijn eerste rondje in Geneina gemaakt om wat mensen te ontmoeten en dat voelt heel goed. Bij verschillende andere hulpverleningsorganisaties even kennis gemaakt en kennis gemaakt met wat mensen bij UNAMID. UNAMID zijn de blauwhelmen hier in Darfur en een van hun kerntaken is veiligheid van hulpverleningsorganisaties. Goed om goede contacten mee te hebben dus!
En natuurlijk heb ik tijd genomen om de nationale staff weer te ontmoeren. Wat zijn er nog veel die al die jaren trouw met Medair gewerkt hebben en nog steeds een hart hebben voor de mensen van Darfur. Adam is een van hen. Hij werkt al sinds het begin van 2001, toen Medair begon te werken in Darfur, met Medair. En hij heeft veel meegemaakt. Hij is gekidnapt geweest (jaren geleden, don’t worry :)), kent Darfur op zijn duimpje (en iedereen kent hem!) en blijft gepassioneerd om met Medair te werken. Heerlijk om met zulke mensen te mogen samen werken!
En op mijn eerste dag hier, krijg ik gelijk al te maken met een laantal leuke uitdagingen. Via de VN kreeg ik een waarschuwing voor een geplande demonstratie morgen van de oppositie. Afgelopen dagen zijn er meerdere gelijksoortige demonstraties geweest in het land en het is niet altijd even vredig verlopen. Dan ligt er dus gelijk de vraag wat wij gaan doen. We hebben een training gepland voor verloskundigen in het centrum van Geneina – laten we dit door gaan? Hoe groot is de kans dat dit uit de hand loopt? Wat is wijsheid? Ik merk weld at ik het nog niet verleerd heb :) Ik praat met een aantal nationale staff en vraag hen wat zij gehoord hebben en wat zij denken dat we moeten doen. We besluiten de training door te laten gaan, maar met een aantal extra voorzorg maatregelen. Een auto blijft stand-by zodat er makkelijk geevacueerd kan worden, we spreken af regelmatig radio contact te hebben en vooral te kijken hoe de situatie zich ontwikkeld. Ik bel nog even met het hoofdkantoor in Khartoum om te checken of ik overal aan gedacht heb endat blijkt zo te zijn. We zullen zien hoe een en ander zich ontwikkeld.
Mijn tweede grote uitdaging is dat HAC (een overheidsinstelling die zich voornamelijk bezig houdt met coordinatie van hulpverleningsorganisaties) mij op het matje riep. We hebben nog geen werkplan voor 2010 ingediend en dat had wel gemoeten. Mij is niets bekend, en ik krijg wel geteld 24 uur om het in te leveren…Tja, welkom terug in Soedan! Gelukkig hebben we al wel jaarplannen voor de verschillende donoren, dus dat kan ik goed gebruiken als uitgangspunt. Ik ga er maar eens mee aan de slag!