Herinneringen
Door: Rhonda
Blijf op de hoogte en volg Rhonda
21 December 2009 | Soedan, El Geneina
Asha is een jaar of vijf als ik haar voor het eerst ontmoet in 2005. Ze is de dochter van een van onze koks en komt regelmatig met haar moeder mee naar het werk. Ze is een verlegen meisje en ze weet niet zo goed wat ze moet met alle aandacht van die vreemde blanke mensen. Langzaam ontdooit ze echter en wordt ze een vrolijk meisje dat speelt en grapjes met ons maakt. Ze krijgt inmiddels de leeftijd om naar school te gaan en we vragen haar moeder of ze van plan is om Asha naar de basisschool te sturen. Haar moeder zegt dat ze wel wil dat Asha naar school gaat, maar dat haar man dat niet wil. Bovendien hebben ze er geen geld voor. Na een aantal gesprekken met haar man en na wat financiele steun, gaat Asha in 2006 naar school toe. Ze leert lezen en schrijven, komt in contact met andere kinderen en kan gewoon kind zijn.
Vorige week zag ik haar weer. Haar moeder is ernstig ziek en kan inmiddels niet meer werken. Asha is verantwoordelijk geworden voor het draaiende houden van het huishouden. Ik vraag haar of ze nog steeds naar school gaat. Ja, dat doet ze. Maar soms moet ze kiezen tussen voor haar familie en zieke moeder zorgen of naar school gaan. Geen makkelijke keuze voor een tienjarige! Ik hoop van harte dat het haar gaat lukken om de basisschool af te maken. Dat vergroot de kans op een baan later en vergroot ook de kans dat ze allerlei ziektes overleefd. Het sterftecijfer van mensen die de basisschool hebben afgemaakt is aanzienelijk lager dan degene die geen opleiding gehad hebben!
Afgelopen vrijdag ging ik op bezoek bij Rochaja, een van onze lokale medewerkers. Een paar weken daarvoor was ze bevallen van een gezonde dochter, dus het was tijd voor kraamvisite. Ook Rochaja ken ik nog van de vorige keer dat ik hier was. En Mirjam en Fatna, ook twee medewerkers, schuiven aan voor de kraamvisite. Snel wordt er over en weer gebabbeld in het Arabisch (en ik besef mij dat ik het Arabisch toch wel een beetje verleerd ben!). Dan pakt Rochaja foto's. Het zijn van foto's van alle jaren dat ze al bij Medair werkt. En ze kent alle namen nog van expats die hier gewerkt hebben. We lachen samen wat af bij de herinneringen die de foto's oproepen! En het verbaasd mij dat ze precies weten wie er inmiddels getrouwd zijn, wie er kinderen hebben en wie er nog met Medair werken. Het raakt mij dat ze met zoveel respect praten over degene die hier voor langere of kortere tijd gewerkt hebben! En, zoals al wel vaker benoemd wordt door de nationale staff, het laat weer eens zien dat Medair als het ware een grote familie is. En het is kostbaar om daar een klein onderdeeltje van te mogen zijn!
Vorige week zag ik haar weer. Haar moeder is ernstig ziek en kan inmiddels niet meer werken. Asha is verantwoordelijk geworden voor het draaiende houden van het huishouden. Ik vraag haar of ze nog steeds naar school gaat. Ja, dat doet ze. Maar soms moet ze kiezen tussen voor haar familie en zieke moeder zorgen of naar school gaan. Geen makkelijke keuze voor een tienjarige! Ik hoop van harte dat het haar gaat lukken om de basisschool af te maken. Dat vergroot de kans op een baan later en vergroot ook de kans dat ze allerlei ziektes overleefd. Het sterftecijfer van mensen die de basisschool hebben afgemaakt is aanzienelijk lager dan degene die geen opleiding gehad hebben!
Afgelopen vrijdag ging ik op bezoek bij Rochaja, een van onze lokale medewerkers. Een paar weken daarvoor was ze bevallen van een gezonde dochter, dus het was tijd voor kraamvisite. Ook Rochaja ken ik nog van de vorige keer dat ik hier was. En Mirjam en Fatna, ook twee medewerkers, schuiven aan voor de kraamvisite. Snel wordt er over en weer gebabbeld in het Arabisch (en ik besef mij dat ik het Arabisch toch wel een beetje verleerd ben!). Dan pakt Rochaja foto's. Het zijn van foto's van alle jaren dat ze al bij Medair werkt. En ze kent alle namen nog van expats die hier gewerkt hebben. We lachen samen wat af bij de herinneringen die de foto's oproepen! En het verbaasd mij dat ze precies weten wie er inmiddels getrouwd zijn, wie er kinderen hebben en wie er nog met Medair werken. Het raakt mij dat ze met zoveel respect praten over degene die hier voor langere of kortere tijd gewerkt hebben! En, zoals al wel vaker benoemd wordt door de nationale staff, het laat weer eens zien dat Medair als het ware een grote familie is. En het is kostbaar om daar een klein onderdeeltje van te mogen zijn!
-
21 December 2009 - 13:54
Grietje:
Hallo Rhonda.
Na een wandeling in de sneeuw in Echten jou verhaal lezen in het warme Soedan. Onlangs een gedichtje gemaakt over de contacten met allerlei mensen waarmee je a.h.w. een geschiedenis hebt.
Jou geschiedenis is veelzijdig en leuk dat je ons mee laat delen in deze gebeurtenissen.
Doei. -
21 December 2009 - 14:01
Sybe En Joke:
Hoi Rhonda, wat fijn dat je nog een keer naar Dafur mag gaan voor Medair. We hopen dat je er een goede en ook zinvolle tijd zult hebben. Godszegen voor jou en over het werk wat je doet,
Liefs, Sybe en Joke -
21 December 2009 - 18:40
Wendy:
Hoi Rhonda,
Gaaf om met je mee te kunnen (be)leven! Wauw, wat heerlijk dat je weer oude bekenden en vrienden ontmoet. Geniet er van, vooral nu je de sneeuw in NL moet missen... :-) Heb je gelukkig toch nog fijne Medair familie om je heen! Jij blijft in ieder geval ZEKER warm.
Veel zegen voor en tijdens de feestdagen en een Machtig mooi 2010.
Liefs,
Wen -
22 December 2009 - 10:48
Janneke:
Ha Rhonda
Wat fijn dat het naar de zin hebt. hier is het winter ondertussen. Ik pas goed op jouw toko hoor.
Fijne kerstdagen, Janneke
Larooy -
22 December 2009 - 11:26
Ysebrand En Sigrid:
Hallo Rhonda
Goed om elke keer weer wat van je te horen. Dat God je zal zegenen, en tot zegen laten zijn
groetjes
Ysebrand en Sigrid -
22 December 2009 - 12:15
Tante Enny:
hé Rhonda, als ik jouw verhaal zo lees heb ik het vage vermoeden dat het wel wat langer had mogen duren wat jou betreft. Je hebt trouwens wel een prachtig met sneeuw bedekt Nederland gemist !Maar de winter is nog lang dus wie weet, beleven we dit nog een keer. Doeiii -
23 December 2009 - 14:01
Alie:
Leuk om vanuit het koude nederland te lezen over jou belvenissen in het warme Soedan. Alvast fijne feestdagen gewenst,
Alie van der Molen. -
24 December 2009 - 09:46
Trijnet:
Hé meid,zo te lezen heb je het goed naar je zin daar. Ik wens je Gods zegen toe met het werk.
Fijne kerstdagen en tot het vervolgde verslag.
Liefs -
24 December 2009 - 16:46
Joke:
Rhonda,
Het is weer fijn om je verhaal te lezen!!
Kijk uit naar de volgende bericht
Via deze weg wens ik goede kerstdagen!
Liefs
-
25 December 2009 - 03:26
Karlien:
Ha Rhonda,
Leuk om zo even te lezen wat je daar meemaakt.
Ik weet niet hoe je de kerstdagen in Soedan viert,ik hoop dat je de kerstboodschap ook daar maar uitdragen.
Gods zegen over je werk in Soedan.
Hier in Nederland nu koud nat en ijzel!
Gr karlien
-
26 December 2009 - 00:29
Folyanne:
het is aan je verslag te merken dat je er weer helemaal in zit. Geniet en een veilige tijd gewenst.
tot ziens volgend jaar.
Folyanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
