Oeganda
Door: Rhonda
Blijf op de hoogte en volg Rhonda
25 Februari 2008 | Oeganda, Kampala
Het is zaterdag morgen vroeg als we met zn vijfen richting het vliegveld van Juba vertrekken. We zijn op weg naar Oeganda, waar we een (Medair) training over HIV AIDS zullen volgen. We beginnen opgewekt aan de reis en hebben er zin in om later die dag in Oeganda te zijn, waar het ongeveer 15 graden koeler is! Helaas is de check in balie nog niet open als we op het vliegveld aankomen, dus gaan we er maar rustig bij zitten en hebben we tijd om een beetje bij te kletsen. We werken allemaal in verschillende locaties in Zuid Soedan, dus er valt genoeg te praten. Twee uur later is de check in balie nog steeds niet open, maar inmiddels is er wel iemand te bekennen van de maatschappij waarmee we vliegen. Het vliegtuig zal pas rond half twee aankomen en dus worden we vriendelijk verzocht om rond half een weer terug te komen op het vliegveld. Dus terug naar kantoor...Tegen half een belt David, een van onze Soedanese staff, met de vlieg maatschappij om te checken of we inderdaad rond twee uur zullen vliegen. De vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn zegt dat we eerst wel kunnen lunchen en dan richting het vliegveld kunnen gaan. Als David uitlegt dat we al gelunchd hebben, is het intilligente antwoord : ' Dan kunnen jullie nu wel komen' Tja wat moet je daar nu mee? We besluiten nog maar een kopje koffie te drinken voordat we weg gaan!
Uiteindelijk vliegen we 's middags rond vier uur en komen we in de avondspits van Kampala, de hoofdstad van Oeganda, terecht. Onderweg komen we vanalles tegen - werkelijk de Nederlandse wegen zijn toch wel een beetje saai! Overal rijden zogenaamde boda boda's - brommers of motors die gebruikt worden om alles te vervoeren wat er te vervoeren valt. Hele trossen bananen zijn er achterop die boda boda's gebonden, maar het mooiste vind ik toch wel die boda boda die overal kippen heeft vast gebonden. Onze taxi chauffeur schat dat er zo'n 50 kippen op die brommer zijn vast gebonden. Nog net kan de chauffeur het stuur vast houden, ergens tussen alle kippen. En hij heeft nog net een plaats om te zitten. Jammer genoeg zijn we er te snel voorbij om een foto te kunnen maken...En wat dacht je van de lokale busjes (mutatu's genaamd) die zo overvol zitten en dan 'Trust in God' op de zijkant hebben staan.
Op zondag druppelen langzaam collega's binnen vanuit verschillende landen - Afghanistan, Indonesie, Oeganda, Congo en natuurlijk Noord Soedan. Voor mij is het een weerzien met vele bekenden vanuit de verschillende projecten, met wie ik op de een of andere manier contact heb gehad afgelopen jaren. Met sommige heb ik alleen altijd maar gemailed en het is goed om nu een gezicht bij de emails te hebben! De collega's uit Noord Soedan brengen al het nieuws uit Darfur met zich mee en even ben ik weer terug in Darfur!
Naast zeer intressante discussies over HIV/ AIDS, hebben we 's avonds ook wat tijd voor ontspanning. En zo gebeurt het dat David (een andere dan die in Juba!) ons op een avond wat volksdansen probeert bij te brengen. We hebben veel lol met elkaar, maar wat het meeste indruk op mij maakt is dat Yousef met ons mee doet. Yousef is een Afghaanse dokter die jaren onder de Taliban heeft geleefd, waar dansen (en muziek!) verboden waren. Nu danst hij vrolijk mee en je ziet zijn ogen glinsteren! Tja dan kan ik nog zo mijn twijvels hebben over Westerse bemoeienis met landen als Afghanistan, als ik dit zo zie, dan komen die twijvels wel in een ander perspectief te staan...
Uiteindelijk vliegen we 's middags rond vier uur en komen we in de avondspits van Kampala, de hoofdstad van Oeganda, terecht. Onderweg komen we vanalles tegen - werkelijk de Nederlandse wegen zijn toch wel een beetje saai! Overal rijden zogenaamde boda boda's - brommers of motors die gebruikt worden om alles te vervoeren wat er te vervoeren valt. Hele trossen bananen zijn er achterop die boda boda's gebonden, maar het mooiste vind ik toch wel die boda boda die overal kippen heeft vast gebonden. Onze taxi chauffeur schat dat er zo'n 50 kippen op die brommer zijn vast gebonden. Nog net kan de chauffeur het stuur vast houden, ergens tussen alle kippen. En hij heeft nog net een plaats om te zitten. Jammer genoeg zijn we er te snel voorbij om een foto te kunnen maken...En wat dacht je van de lokale busjes (mutatu's genaamd) die zo overvol zitten en dan 'Trust in God' op de zijkant hebben staan.
Op zondag druppelen langzaam collega's binnen vanuit verschillende landen - Afghanistan, Indonesie, Oeganda, Congo en natuurlijk Noord Soedan. Voor mij is het een weerzien met vele bekenden vanuit de verschillende projecten, met wie ik op de een of andere manier contact heb gehad afgelopen jaren. Met sommige heb ik alleen altijd maar gemailed en het is goed om nu een gezicht bij de emails te hebben! De collega's uit Noord Soedan brengen al het nieuws uit Darfur met zich mee en even ben ik weer terug in Darfur!
Naast zeer intressante discussies over HIV/ AIDS, hebben we 's avonds ook wat tijd voor ontspanning. En zo gebeurt het dat David (een andere dan die in Juba!) ons op een avond wat volksdansen probeert bij te brengen. We hebben veel lol met elkaar, maar wat het meeste indruk op mij maakt is dat Yousef met ons mee doet. Yousef is een Afghaanse dokter die jaren onder de Taliban heeft geleefd, waar dansen (en muziek!) verboden waren. Nu danst hij vrolijk mee en je ziet zijn ogen glinsteren! Tja dan kan ik nog zo mijn twijvels hebben over Westerse bemoeienis met landen als Afghanistan, als ik dit zo zie, dan komen die twijvels wel in een ander perspectief te staan...
-
25 Februari 2008 - 16:41
Elja:
Hey Rhonda, Het is toch wel mooi te horen dat ze toch wel erg bezorgd zijn dat jullie eerst even lunchen voordat je het vliegtuig instapt, waar maak je dat nog mee?
Misschien een hele domme vraag, maar die kippen op de boda boda's leven die nog?
Ik wens je nog een goeie tijd in Oeganda. de groetjes van ons
Elja -
25 Februari 2008 - 18:12
Tante Enny:
Hé Rhonda ,heb je tijd genomen om van die prachtige zonsondergang te genieten? Wat een prachtige foto. Het klinkt allemaal aardig relaxed momenteel, geniet er maar van zolang het kan.
Groetjes, fam. Drost. -
25 Februari 2008 - 19:27
Jens:
Hallo Rhonda, groeten vanuit Ameland, waar we met de hele familie (11 inmiddels) genieten van een weekje vakantie. Het zal hier nog wel 10 graden koeler zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Lekker uitwaaien op het strand en lekker slenteren door de dorpjes. Vliegeren met zo'n grote vlieger, waar je bijna mee omhoog gaat. Lekker even de zinnen verzetten en tot rust komen, onderlinge banden weer aanhalen en genieten van de kleinzoon.
Ik hoop dat je ook lekker geniet daar in Oeganda. God's zegen voor de komende periode. -
01 Maart 2008 - 13:55
Maria Burger:
Lieve Rhonda, wat fijn is dat om na zo lange tijd weer contacten met je collega's te kunnen onderhouden. En ervaringen uit te wisselen en te delen wat de belevenissen zijn. Er is in dit land ook veel beleden van regeringswegen aan God en ik denk dat je ook andere stromingen zult aantreffen.Dus wat een taak wat betreft ook de vreselijke aids-problematiek en de sterke levenskracht van deze mooie mensen in Arika en andere landen. Heel veel succes en sterkte toegewenst en wat zul je trouwens een veelheid van kleurschakeringen en verschillen in culturen en religies en zoveel meer aantreffen. Wat heb je ook een boeiend leven met zoveel diepgang dat menigeen dit ondanks alles wel eens zou willen ervaren. Groeten en zegen toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
